Pytanie, które każdego z nas wprowadza w zadumę...
Postaram się opowiedzieć część mojej historii, tę która związana jest z moim zawodem.
A zaczęło się po maturze, kiedy już wiedziałam, ze chce zostać psychologiem klinicznym. Z drugiej strony coś mnie ciągnęło do Francji, pewnie 356 rodzajów serów ;-). Pomyślałam: "pojadę na rok, nauczę się dobrze języka i wrócę do kraju, na studia psychologii..."
Pojechałam i zostałam, ponieważ dostałam się w Paryżu na Uniwersytet Paris V, na upragniony kierunek.
Studiowałam specjalizując się w psychologii klinicznej i psychopatologii, skupiając się przede wszystkim na teorii psychoanalitycznej. Mój ostatni rok studiów poświeciłam na psychologię i psychoanalizę starości. Ten temat tak bardzo przypadł mi do gustu, ze dostałam nagrodę za najlepsze wyniki.
Zaczęłam pracować w szpitalach i innych placówkach, prywatnych i państwowych, z pacjentami starszymi i ich rodzinami. Uczestniczyłam w badaniach nad pamięcią i nad innymi funkcjami poznawczymi, prowadziłam szkolenia dla personelu na temat opieki nad chorymi na Alzheimera i innych chorób neurologicznych związanych ze starzeniem się organizmu. Ten okres był dla mnie możliwością współpracy z paryskimi specjalistami z geriatrii.
Kiedy zmieniłam miejsce pracy (zmiana związana z przeprowadzka do departamentu Seine-et-Marne), zaczęłam pracować na oddziale psychiatrii w Szpitalu Państwowym w Melun. Zostałam zatrudniona do ambitnego projektu założenia ekipy psychiatrycznej, która miała zajmować się bezdomnymi, wymagającymi opieki i leczenia psychiatrycznego i psychologicznego. Ta praca była i jest dla mnie spotkaniem z pacjentami w rożnym wieku, cierpiącymi na rożne zaburzenia, pochodzących z rożnych krajów.
Zderzenie z tą praktyką, tak rożną a zarazem tak bardzo podobną... doprowadziła mnie do otworzenia innych horyzontów terapeutycznych. Zaczęłam się szkolić w terapii EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Ta metoda, jest polecana przez Światową Organizację Zdrowia przy leczeniu pacjentów którzy cierpią z powodu zaburzeń, po przeżyciu traumy. Ale nie tylko!
To nowe zdobycie wiedzy, doprowadziło mnie do nowego przedsięwzięcia : otwarcia prywatnego gabinetu, w Savigny-le-Temple, pod Paryżem.
Jednak wciąż pracuje na oddziale psychiatrii, w ekipie Epsylone. Współpracuje również ze Stowarzyszeniem CLIC Rivage w Melun, które zajmuje się ewaluacją i organizacją pomocy ludziom starszym w ich domach.
Jestem psychologiem - szkoleniowcem dla AFAR Formation, Spirale Formation i Instytutu Studiów Pielęgniarskich w Melun.
A teraz i BLOGGERKĄ !
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz